Winter Wonderland

Sneeuwvlokjes. Overal waar ik kijk zijn sneeuwvlokjes bezig om hun weg te vinden naar de aarde. Met hun natuurlijke schoonheid willen ze bedekken wat de mens heeft gemaakt. Ik ben omsingeld. In een vergetelheid van witte waas sta ik. Dit is het echte begin van de winter.
De eerste voetstappen zetten. De mooie illusie van een idyllische wereld vernietigen. Genieten van het feit dat ik de eerste ben die er doorheen loopt, maar tegelijkertijd ook treuren omdat de koude witte aardedeken een patroon krijgt van kleine schoenafdrukken. Weten dat morgen alles anders zal zijn.

Morgen is er weinig wit over. Morgen zal er moddersneeuw zijn. Van de eens zo mooie witte deken zal slechts een oud vodje overblijven. Mensen roken opeens allemaal. Yeti’s zijn er in overvloed. Geen schoen is waterdicht en handschoenen helpen helemaal niet. Gladheid zal overheersen. Kansen om je woordenschat te vergroten doen zich voor (tot nu toe stond ‘profiel’ alleen voor iets op internet). Oude vrouwtjes durven hun huis niet meer uit, want nieuwe heupen zijn te duur. Kleine kinderen doen zich te goed aan gele sneeuw. Ook honden en katten moeten plassen. Automobilisten passen zich slecht aan, want hun onsterfelijkheid helpt ze door de gladheid heen.

Ja, het label ‘winter wonderland’ zou ik hier zonder twijfel op plakken!

Tot mijn grote vreugde is het kleine beetje sneeuw dat deze week gevallen is niet overgegaan in gladheid. Het is weg. Verdwenen als sneeuw voor de zon (oh, flauw hè?).

Comments are closed.