♥

Iedereen mag/gaat, behalve ik

Klinkt dat je bekend in de oren? Ja, mij ook. Als er een tienerbijbel zou bestaan, zou deze waarschijnlijk beginnen met dit zinnetje. Ik heb dit zinnetje zo vaak gebruikt, dat het ondertussen versleten zou moeten zijn. Niets is echter minder waar. Mijn lieve kleine babyzusje, die nu officieel geen baby meer is maar een enorme puber, maakt er te pas en te onpas gebruik van. Waar ze het vandaan haalt? Ik heb geen flauw idee.

Het lijkt wel alsof de eerste opkomende puistjes en de inwerkingtreding van de zweetklieren gepaard gaan met basale kennis over overredingstechnieken en de gave om extreem te overdrijven. Opeens is het niet meer leuk om handjes vast te houden met je grote zus als je in de stad bent (dat is voor kleuters!). Hormonen bepalen ineens de tolerantie tegen goed bedoeld advies en laten je huilen wanneer je niet verdrietig bent. Gevoelens van onbegrepenheid gieren door je heen, op een manier die je zelf niet kunt begrijpen. Je snapt niet wat er aan de hand is, maar je weet dat je aan het begin staat van een lange reis. Voorlopig is dat ook genoeg.

Mijn kleine zusje is langzaam aan het wisselen van gedaante. Ze schudt langzaam alle ‘babydingen’ van zich af (jak, dat klinkt slangachtig hè?) en baant zich een weg richting de jongvolwassenheid. Wat een prachtig, vertederend en hartverscheurend proces.