♥

Hoezo “ik heb geen schoenentic”?

Mijn vriendin kijkt verbaasd mijn kast rond. Vervolgens richt ze zich op mij in afwachting van een antwoord. ‘Nou’, begin ik aarzelend, ‘ik heb geen schoenentic omdat ik een allestic heb’. Ik spreek de waarheid, die verzameling schoenen is slechts een onderdeel van mijn allestic.
De meeste vrouwen richten hun obsessie om te kopen op een ding, meestal in de vorm van schoenen of tassen. Ik niet. Ik moet weer anders zijn. Ik ben speciaal, dus ik heb een tic voor allerlei dingen. Schoenen, tassen, kleding, nagellak, armbanden, kettingen, oorbellen (ik draag bijna nooit oorbellen!), noem het maar op!
Ook al weet ik dat mijn voorraadje geld niet oneindig is, zodra ik in de winkel ben verlies ik mijn realiteitsbesef. Ik voel me als een kind, gehersenspoeld met spaar-ze-allemaal-reclames. Ik koop dingen die ik helemaal niet nodig heb en waarvan ik op dat moment al bijna zeker weet dat het een aantal maanden onaangeroerd in mijn kast zal liggen, met het prijskaartje er nog aan. Ook al doe ik er niks mee, ik vind het toch moeilijk om er afstand van te doen. Zelfs als ik weet dat ik kindjes in Afrika er heel blij mee kan maken. Ik maak mezelf wijs dat ik het ding nog echt ga gebruiken. Zo beland ik in een vicieuze cirkel waarbij mij collectie groeit, omdat ik geen zelf-controle heb & egoïstisch ben.