Help, ik ben getikt!

Ja, getikt. Getagged of getagd. Hoe je het maar wilt noemen – ik weet het niet, dus ik zeg getikt -. Door Dionne. Een paar dagen geleden al. Ik zou mezelf niet zijn als het niet eeuwen zou duren voordat ik eens actie ondernam. Zelfs het artikel over uitstelgedrag, wat ik een hele tijd geleden gebookmarked heb, staat nu nog onafgevinkt op mijn to-do-list. Zucht.
Anyway; de tag. Dionne wil dat ik elf dingen over mezelf vertel, elf vragen beantwoord – niemand heeft gezegd dat dit niet gecombineerd mag worden – en dan nog iets over veel werk verrichten.

1. Ik vind olifantjes best wel lief, heb een hekel aan wormen en ik zou nooit zeehondjessteak, egeltjessoep of wormelade eten – ik houd het wel gewoon bij kip, vis en runderbeesten -.
2. Ik was vroeger (en nu ook nog) heel bang voor de dood. Ik kan spontaan in huilen uitbarsten bij de gedachte dat een van mijn geliefden er ooit niet meer is – bedankt voor deze vraag zeg, huil -.
3. Ik kauw zelfs op soep en pudding.
4. Ik wilde vroeger altijd actrice worden, nu word ik opgeleid tot niks.
5. Ik haat het als mensen ‘smakken’ tijdens het praten. Dus kletsklets. Einde zin. Sliksmak. Kletsklets.
6. Ik ben gek op oneven nummers. Vooral de 1, 3 en 7 (ook in combinatie) doen het goed.
7. Mijn biologieleraar vond ik altijd het leukst. Hij vertelde zo interessant – toen ik een andere leraar voor biologie kreeg gingen mijn cijfers ook opeens omlaag -. Of de godsdienstleraar, die gek was op stroopwafels en ooit een bijbel door de klas gooide. De haatleraar was toch wel een van de wiskundeleraren die ik heb gehad. Een oude en strenge man met een nicotinesnor, die erg onredelijk en onvriendelijk was.
8. Ik vraag me altijd af of ik er net zo cool uitzie als ik me voel wanneer ik op de maat van de muziek van mijn aaipot loop.
9. Ik ga bijna verhuizen en ik heb er zin in.
10. Ergens wil ik stiekem ook nog niet weg van mijn ‘oude, vertrouwde plekje’.
11. Als er politie in de buurt is probeer ik altijd extra onopvallend te doen. Ik voel me rusteloos en bekeken. Angstig, alsof ik elk moment betrapt kan worden op een gruwelijke misdaad – dat terwijl ik me alleen afvraag of ze mijn fietslampjes wel fel genoeg vinden -.

Nu komt dus het gedeelte waarbij ik veel werk moet gaan verrichten. Ik moet eigenlijk elf vragen bedenken, maar er is maar één vraag waarop ik een antwoord wil. Ik wil geen mensen dwingen om mijn vraag te beantwoorden. Nee, ik wil mijn antwoord van de mensen die zich geroepen voelen om de vraag te beantwoorden (misschien zijn dat net degenen die de wijsheid in pacht hebben). Komt ‘ie dan, hè:

Hoe kom ik aan wereldheerschappij?

Comments are closed.