Recensie: de kringverjaardag

De kringverjaardag – een terugkerende verschrikking. Jezelf er tegen bewapenen lijkt niet mogelijk. Ze ontwijken helaas ook niet. Ik, een importproduct, heb maar een tante in Nederland. Het is dus geheel aan S. te wijten dat ik ingewijd ben in het leed dat kringverjaardag heet.

Waar we voorheen wel eens modieus laat wilden verschijnen op een kringverjaardag, hebben we dat nu wel afgeleerd. Als je niet stipt op tijd bent, zijn de al uitgestalde stoelen op zo’n manier bezet dat de mensen die samen gekomen zijn naast elkaar zijn gaan zitten, maar wel met een lege stoel tussen hen en andere aanwezigen – lekker gezellig. Nieuwkomers zijn gedwongen zich op te splitsen en zich tussen de al aanwezige gasten door te wurmen op weg naar die lege – vaak oncomfortabele – stoel. De reis naar de stoel is ongemakkelijk gemaakt vanwege een impliciete verplichting tot het begroeten, zoenen en feliciteren van de mensen die je ondertussen tegenkomt – je moet immers iedereen feliciteren die (net als jij) niet slim genoeg is geweest om een goed smoesje te verzinnen, wat een geweldige prestatie zeg!

Al het eten dat zich op het moment van het feest in het huis van de jarige bevindt, ligt uitgestald op tafel. Zo kan de jarige pronken met zijn of haar rijkdommen. Wetend dat de zorgvuldig gearrangeerde stoelen, die er voor zorgen dat de aanwezigen exact kunnen zien hoe een ander zit te schransen, de gasten zal weerhouden van het tot zich nemen van de lekkernijen. Het gerammel van je maag wordt gelukkig overstemd door de buurvrouw van een vriendin van de jarige, die wil weten hoe het met je studie gaat. Een vraag die je nog –vul hier het aantal aanwezigen in- keer zal moeten beantwoorden.

De achteroom van de neef van de buurvrouw van de jarige heeft – al vier jaar lang dezelfde – interessante anekdotes over zijn werk. De luisteraars hebben niks door of durven er niks over te zeggen. De vrouwelijke gasten scharen zich rondom de gastvrouw in de keuken, –kan ik je ergens mee helpen?– wanhopig op zoek naar een bezigheid. Andermans kinderen -plakkerig van de taart- klimmen op je schoot en jij durft ze er niet af te gooien, bang dat de ouders boos worden. Dus je doet alsof je ze lief vindt en aait ze huiverig over hun bol -alsof ze een besmettelijke ziekte hebben.

Net als de afloop van de zoveelste romantische komedie, is die van het kringfeest, ook voorspelbaar. Er is altijd een idioot, die iets te diep in het glaasje kijkt en lekker beschamende dingen zegt en/of doet. Dit is meestal het enige leuke. Het minst leuke aan de kringverjaardag is dat ik die idioot meestal ben. De kringverjaardag krijgt daarom twee van de vijf sterren: ★ ★ ☆ ☆ ☆

Comments are closed.