De behoefte aan cultuur

Een van de vorige keren heb ik het gehad over de onmenselijkheid van de mens. Dit heeft me aan het denken gezet over de grens tussen natuur en cultuur, een heel dunne grens die makkelijk te overschrijden is. De grens tussen cultuur en natuur wordt vaak getrokken tussen mens en dier. Bijvoorbeeld; als een konijn een hol graaft noemen we dat natuur, maar als de mens een flat bouwt noemen we dat cultuur. Het is ook niet altijd duidelijk wat onder natuur en wat onder cultuur valt; waaronder valt iets als genetische manipulatie?
Wanneer gekeken word naar de wisselwerking tussen natuur en cultuur, blijkt dat veel natuurlijke behoeftes leiden tot gedrag dat wij rekenen tot cultuur. Om een voorbeeld te noemen: lichamelijke verzorging, een natuurlijke behoefte, uit zich in de vele organisaties (cosmeticabedrijven en de vele locaties ter verwenning, zoals wellnesscentra) die zich er op richten om deze behoefte tegemoet te komen.
Talloze winkelcentra worden gebouwd zodat iedereen zich kan hullen in de nieuwste mode. Modebewuste kleding kan er namelijk voor zorgen dat de personen die zich hullen in deze kleding bij een bepaalde groep horen, wat de natuurlijke behoefte om ergens bij te horen vervult. Onze drang om geld te sparen voor als er moeilijkere tijden aankomen, komt bijvoorbeeld voort uit onze behoefte om te fourageren.
Het feit dat dieren ook gedragingen laten zien die ‘cultuur’ genoemd zouden kunnen worden kan duiden op het belang van cultuur. Als cultuur geen belangrijke functie heeft, waarom zouden andere diersoorten een soort cultuur ontwikkelen? Deze cultuurvorming onder andere diersoorten zou ook kunnen wijzen op de logische ontwikkeling van culturele gedragingen naar aanleiding van natuurlijke behoeften. Cultuur en natuur zijn zo onlosmakelijk verbonden dat ze niet anders kunnen dan samen voorkomen. Misschien is cultuur wel een natuurlijke constructie. Cultuur vloeit voort uit onze natuur en maakt daar deel van uit.
Cultuur is natuurlijk veranderlijk over tijd en plaats. Cultuur stelt mensen in staat om zich aan te passen aan de omgeving en daarmee de overlevingskans en de kans op voortplanting te vergroten. Daarnaast zorgt cultuur er voor dat we netjes onze hand opsteken in de klas, dat we elkaar laten uitpraten en dat we opstaan voor de oudjes in de bus. Cultuur schept toch orde in de chaos, houdt onze driften onder de duim en draagt bij aan het begrip van de wereld om ons heen. Allemaal dingen die we nodig hebben, maar gaat de behoefte aan cultuur ook dieper dan alleen het vervullen van natuurlijke wensen?

Comments are closed.