Archive for Life

De gelukkige poepscheppers

Hevig knuffelend rollen we over de vloer. De hele dag hebben we elkaar moeten missen. Dat moet ingehaald worden. We maken kabaal en rennen achter elkaar aan door de woonkamer. De vreugde maakt blind en zorgt ervoor dat ik niet in de gaten heb dat vriend S. plotseling in de deuropening staat. Oh, oh. Betrapt.

Beschaamd laat ik alles vallen wat ik in mijn handen heb. Vlug strijk ik mijn haren glad, want daarmee maak ik natuurlijk al het geziene ongezien! Helaas werkt het niet. S. lacht terwijl hij me de post aangeeft. Haastig bekijk ik de nieuwe lading; Brief 1 is een rekening. Nee, dank u. Te deprimerend. Brief 2 Read more

Wetenschappers hebben het mis

Read more

Tijd: vriend of vijand?

De volharding der herinnering (van Salvador Dalí)

Read more

Wie gaat er mee jagen vanavond?

Ze is lang, slank en sierlijk. Ze beweegt zich rustig, maar volledig op het ritme van de geluiden om haar heen. Ze is een met haar omgeving en toch valt ze op. Het hele tafereel straalt een bepaalde mate van tevredenheid en zelfverzekerheid uit. Dan opeens, als vanuit het niets, zie ik twee strijdlustige en moordlustige ogen naar haar loeren. De “predator” staat in een hoekje zijn kans af te wachten. Zijn kans om bezit van haar te nemen haar te verslinden als een zwak lammetje.

Read more

Kleine meisjes worden groot

Iedereen mag/gaat, behalve ik

Klinkt dat je bekend in de oren? Ja, mij ook. Als er een tienerbijbel zou bestaan, zou deze waarschijnlijk beginnen met dit zinnetje. Ik heb dit zinnetje zo vaak gebruikt, dat het ondertussen versleten zou moeten zijn. Niets is echter minder waar. Mijn lieve kleine babyzusje, die nu officieel geen baby meer is maar een enorme puber, maakt er te pas en te onpas gebruik van. Waar ze het vandaan haalt? Ik heb geen flauw idee. Read more

Alsof je een cadeautje krijgt

Deze blog is gewijd aan een kleine, maar oh-zo-leuke traditie: die van de kerstkaarten. Terwijl ik overal om me heen mensen zie die snoep, cadeaus en kerstbomen inslaan, blijven de kerstkaarten onaangeroerd in het schap liggen. In onze drukke leventjes lijkt geen plaats te zijn voor het selecteren, ondertekenen en versturen van kerstkaarten. Nee, onze geliefden wensen wij per sms, facebook of andere social media wel een gelukkige kerst. Read more

Het leed dat kapper heet

Als ik in de spiegel kijk weet ik van schrik even niet meer wat ik moet zeggen. Verwachtingsvol wordt ik aangestaard door de man die achter mij staat. Hij wil een reactie merk ik, maar ik sta met een mond vol tanden. Het gesprek dat we hebben gevoerd (zo’n plichtmatig gesprek) verliep al niet zo vlot en nu weet ik al helemaal niet meer wat ik moet zeggen. Het huilen staat me echt nader dan het lachen. Read more

Hoe een Sinterklaasgedicht bijna mijn jeugd verpest heeft

Ook mij is het niet ontgaan dat Sinterklaas weer in het land is. Naar mijn idee werden we vrij vroeg met onze neus op de Sint gedrukt, alhoewel de winkels schijnen te denken dat het nooit vroeg genoeg is. Elk jaar verschuiven ze de introductie van pepernoten, chocoladeletters en zelfs kerstbomen naar voren. Hoewel ik best kan genieten van alle lekkernijen en de gezelligheid die gepaard gaan met de feestdagen, ben ik niet even enthousiast over alle gebruiken en tradities. Heel wat jaren terug ben ik bijna een ernstig trauma opgelopen als het gaat om Sinterklaasgedichten. Er was een periode dat ik geen Sinterklaasgedicht meer kon horen, zien of schrijven. Nu gaat het beter, maar ik ben nog herstellende. Read more

Misdadige temperaturen in de vroege ochtend

Het is half zeven ’s ochtends als ik de deur uitloop. De mist omarmt me, de kou neemt mijn ontblote handen in de zijne. Ik huiver en trek de kraag van mijn jas iets hoger op. Terwijl ik me begeef richting een plek die ik niet kan zien in deze donker, kijk ik naar mijn voeten. Mijn lieve schoentjes, die zo onvoorbereid zijn op dit soort weer, staren me verontschuldigend aan. Niet alleen mijn schoentjes zijn onvoorbereid op de misdadige temperaturen van de afgelopen week, ook ik ben er nog niet klaar voor. Mijn gedachten zijn nog zomers en mijn inloopkast ook. Read more

Another Day In Paradise

Ik zie hem al staan in de verte. Een massa van mensen om hem heen, maar hij lijkt zo alleen te zijn. Hij is een schim die niemand lijkt te kunnen zien, toch wordt er systematisch met een grote boog om hem heen gelopen. Hij is lang en zijn schouders hangen ongemotiveerd naar voren. Zo te zien heeft hij zich al een tijdje niet geschoren. Zijn kleren zijn gekreukeld, z’n haren verward. Hij draait rondjes, alsof hij zelf geen raad meer weet. Hij lijkt verloren en nerveus. Toch ziet het eruit alsof hij precies weet wat hij doet. Zijn manier van bewegen heeft iets hypnotiserends, iets onwerkelijks. Bijna iets onmenselijks. Read more