♥

Mijn hond is een eikel. Oke, mijn hond is soms een eikel. Vanochtend liet ik hem uit en meneer vertikte het om normaal te doen. Hij leek er plezier in te hebben om mij voor de hele wereld voor schut te zetten. Dat hij continu in de riem beet en al mijn commando’s negeerde was voor hem blijkbaar nog niet stout genoeg.

Na een kwartiertje touwtrekken besloot ik dat het genoeg was. Ik zou meneer de Hond even laten zien wie het baasje is! Ik stroopte mijn mouwen op om hem eens goed bij zijn nekvel te kunnen grijpen. Terwijl ik hem vast had bedacht hij (slim als hij is) dat hij onder de nekvel-greep uit kon komen door te gaan liggen. Eenmaal op de grond zag hij herfstblaadjes in alle kleuren, daar ging hij lekker mee spelen. Mijn hand in zijn nekvel was verwaarloosbaar.

Wat ik vervolgens ook deed, ik kreeg hem niet meer mee. Ik probeerde hem op te tillen, hij hapte naar mijn hand. Ik riep machteloos dat ik een deadline had voor een schoolopdracht, hij negeerde me keihard. Ik trok zachtjes aan de riem, hij wilde een potje liggend touwtrekken doen.

Ik was zóó dichtbij om het hele gevecht op te geven en naast hem te gaan liggen in de blaadjes, toen meneer de Hond opeens besloot dat het nu ineens wel tijd was om naar huis te gaan. Ik moest maar volgen, want hondjes wil is wet.