Another Day In Paradise

Ik zie hem al staan in de verte. Een massa van mensen om hem heen, maar hij lijkt zo alleen te zijn. Hij is een schim die niemand lijkt te kunnen zien, toch wordt er systematisch met een grote boog om hem heen gelopen. Hij is lang en zijn schouders hangen ongemotiveerd naar voren. Zo te zien heeft hij zich al een tijdje niet geschoren. Zijn kleren zijn gekreukeld, z’n haren verward. Hij draait rondjes, alsof hij zelf geen raad meer weet. Hij lijkt verloren en nerveus. Toch ziet het eruit alsof hij precies weet wat hij doet. Zijn manier van bewegen heeft iets hypnotiserends, iets onwerkelijks. Bijna iets onmenselijks. Niemand kijkt hem aan, zijn bestaan wordt ontkend. Zelfs op een overvol station is hij alleen op de wereld.

Dan vangt hij mijn blik op. Ik voel me betrapt en probeer vlug mijn blik af te wenden. Het is te laat. Hij heeft me gezien en komt naar me toe gelopen. Ik weet me geen houding te geven. Moet ik hem nu weer aankijken? Voordat ik heb bedacht wat ik moet doen staat hij naast me. Een penetrante geur van tabak, zweet en zieligheid komt me tegemoet, bedwelmt me en zorgt dat ik niet helder meer kan nadenken. Hij mompelt iets over kleingeld. Zijn ogen staan afwezig, zijn blik is afgewend. Hij gedraagt zich schichtig en trilt zelfs een beetje. Ik denk stiekem negatieve dingen over hem, maar ik zeg niks. Ik weet dat er waarschijnlijk niks in mijn portemonnee zit, maar een mengeling van medelijden en angst zorgt dat ik toch even kijk. Er zit niks in.

Zijn blik glijdt naar mijn open tas. Enigszins schaamteloos vraagt hij om een slok drinken. Uit de oordopjes om mijn hals klinken de eerste noten van Another Day in Paradise. Wat een vies toeval. De filantroop in mij neemt het over, reikt in de tas en overhandigt de man mijn fles. Nog voordat ik het flesje heb gepresenteerd, wordt deze zachtjes uit mijn hand getrokken. Zonder mij te bedanken haast de man zich weg, alsof hij bang is dat ik me bedenk.

Het hele voorval laat mij even besluiteloos en sprakeloos achter. Nadat ik mijzelf bijeen heb geraapt vervolg ik mijn weg naar de trein. Rouwend om mijn flesje, mezelf geruststellend met de gedachte dat ik de man iets minder onzichtbaar heb gemaakt.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=Qt2mbGP6vFI&ob=av3e]

Comments are closed.