Archive for 27 november 2011

Hoe een Sinterklaasgedicht bijna mijn jeugd verpest heeft

Ook mij is het niet ontgaan dat Sinterklaas weer in het land is. Naar mijn idee werden we vrij vroeg met onze neus op de Sint gedrukt, alhoewel de winkels schijnen te denken dat het nooit vroeg genoeg is. Elk jaar verschuiven ze de introductie van pepernoten, chocoladeletters en zelfs kerstbomen naar voren. Hoewel ik best kan genieten van alle lekkernijen en de gezelligheid die gepaard gaan met de feestdagen, ben ik niet even enthousiast over alle gebruiken en tradities. Heel wat jaren terug ben ik bijna een ernstig trauma opgelopen als het gaat om Sinterklaasgedichten. Er was een periode dat ik geen Sinterklaasgedicht meer kon horen, zien of schrijven. Nu gaat het beter, maar ik ben nog herstellende. Read more

Misdadige temperaturen in de vroege ochtend

Het is half zeven ’s ochtends als ik de deur uitloop. De mist omarmt me, de kou neemt mijn ontblote handen in de zijne. Ik huiver en trek de kraag van mijn jas iets hoger op. Terwijl ik me begeef richting een plek die ik niet kan zien in deze donker, kijk ik naar mijn voeten. Mijn lieve schoentjes, die zo onvoorbereid zijn op dit soort weer, staren me verontschuldigend aan. Niet alleen mijn schoentjes zijn onvoorbereid op de misdadige temperaturen van de afgelopen week, ook ik ben er nog niet klaar voor. Mijn gedachten zijn nog zomers en mijn inloopkast ook. Read more

Ridders en statistiekmonsters

Dat kinderen de wereld anders beleven dan volwassenen is duidelijk. De ideeën en opvattingen die kinderen er op nahouden zijn niet altijd even betrouwbaar. Toch doen kinderen soms geniale uitspraken (denk maar aan het programma praatjesmakers). Ik moet, tot mijn grote spijt, bekennen dat ik niet zo’n bijster slim kind was. Over de meest vanzelfsprekende dingen had ik nogal rare ideeën.

Het verschil tussen de stoptrein (die heel logisch bij alle dopjes en dergelijke stopt) en de sneltrein (die (bijna) nergens stopt) was voor mij (toen ik ongeveer een jaar of 5 was) raadselachtig. Na wat rondgevraagd te hebben aan volwassenen dacht ik dat ik het snapte. Het verschil tussen de stoptrein en de sneltrein zag er, vreemd genoeg, schematisch gezien zo uit in mijn gedachten: Read more

Another Day In Paradise

Ik zie hem al staan in de verte. Een massa van mensen om hem heen, maar hij lijkt zo alleen te zijn. Hij is een schim die niemand lijkt te kunnen zien, toch wordt er systematisch met een grote boog om hem heen gelopen. Hij is lang en zijn schouders hangen ongemotiveerd naar voren. Zo te zien heeft hij zich al een tijdje niet geschoren. Zijn kleren zijn gekreukeld, z’n haren verward. Hij draait rondjes, alsof hij zelf geen raad meer weet. Hij lijkt verloren en nerveus. Toch ziet het eruit alsof hij precies weet wat hij doet. Zijn manier van bewegen heeft iets hypnotiserends, iets onwerkelijks. Bijna iets onmenselijks. Read more

De behoefte aan cultuur

Een van de vorige keren heb ik het gehad over de onmenselijkheid van de mens. Dit heeft me aan het denken gezet over de grens tussen natuur en cultuur, een heel dunne grens die makkelijk te overschrijden is. De grens tussen cultuur en natuur wordt vaak getrokken tussen mens en dier. Bijvoorbeeld; als een konijn een hol graaft noemen we dat natuur, maar als de mens een flat bouwt noemen we dat cultuur. Het is ook niet altijd duidelijk wat onder natuur en wat onder cultuur valt; waaronder valt iets als genetische manipulatie? Read more

Brief aan Donald Duck

Lieve donzige Donald,

Na jarenlang trouw uw blad gelezen te hebben ben ik tot de conclusie gekomen dat uw “verloofde” Katrien Duck behoorlijk belachelijk gedrag vertoont. Ze is een absolute opportunist en daarmee stelt ze een slecht voorbeeld voor alle jonge meisjes! Ik las gisteravond een van uw avonturen, waarin Katrien met uw neef Guus Geluk op vakantie naar Hawaï ging, omdat u dat niet kunt betalen. Ja, lieve oom Donald, uw geliefde is zo oppervlakkig dat ze Read more

Positief heretiketteren

Wat is het toch fijn dat er zoveel woorden zijn. Fijn, omdat de rijke overvloed aan woorden je in staat stelt alles positief te verwoorden. Ja, de zee van woorden wast het bloed van je handen en maakt zelfs van de grootste oen een held. Om de kracht van woorden te demonstreren zal ik gebruik maken van voorbeelden omtrent eigenschappen. Geen enkele eigenschap hoeft slecht te zijn, zolang je weet hoe je deze positief moet heretiketteren.
Geloof me, positieve heretikettering komt goed van pas. Als het niet is om in sollicitatiegesprekken een positieve draai te geven aan je slechte eigenschappen, dan komt het wel goed van pas als je jezelf voor de gek wilt houden; om je geweten te sussen en om van jezelf te leren houden, want je bent immers zo’n goed, leuk en lief mens. Read more